Dizi fana­ti­ği deği­liz. Sade­ce daha önce Avru­pa Yaka­sı­’­nın, şim­di de Yalan Dün­ya­’­nın has­ta­sı­yız o kadar. Baş­ka­ca bir dizi bağım­lı­lı­ğı­mız yok­tur. İki dizi­nin de ortak yönü yara­tı­cı­la­rı­nın Gül­se Bir­sel olma­sı. Sena­rist, yazar, oyun­cu Gül­se­’­miz son zaman­la­rın en popü­ler şöh­re­ti.. Hem alım­lı hem de akıl­lı. Ken­di­si­ni hiç öyle üstün gör­me­yen, hat­ta ken­di­siy­le dal­ga geç­me­yi çok seven bu zeki oyun­cu, yazar ve gaze­te­ci dil­ler­den düş­me­yen bir­çok karak­ter yarat­ma­yı bece­ri­yor. Gül­se neye dokun­sa altın olu­yor diyor­lar, katıl­ma­mak müm­kün değil.

Avru­pa Yaka­sı­’­nın ‘Dil­ber Hala­’­sı­nı hatır­lı­yor­sa­nız, o zaman­lar Dil­ber Hala par­ti­le­ri düzen­le­ni­yor­du, her­kes onun gibi giyi­nip onun rep­lik­le­riy­le konu­şa­rak etra­fın­da­ki­le­ri kırıp geçi­ri­yor­du.  Vas­fi­ye Tey­ze de bugün­ler­de öyle popü­ler bir karak­ter işte.

Vas­fi­ye Tey­ze popü­ler kül­tü­re geçen ayın orta­la­rın­da düş­tü ve pat­la­dı. Onu, dizi­de Eyle­m­’i de oyna­yan Gon­ca Vus­la­te­ri ile bir­lik­te orta­ya çıkar­mış­lar. Şim­di Vas­fi­ye Tey­ze her­ke­sin dilin­de.. O kadar ki, Face­bo­ok­’­da, Twit­te­r­’­da bir­den faz­la say­fa­sı açıl­mış durum­da. Biri­le­ri üşen­me­miş Vas­fi­ye Tey­ze bil­gi­sa­yar oyu­nu yaz­mış. İns­anl­ar bir­bir­le­riy­le konu­şur­ken onun cüm­le­le­ri­ni kul­la­nı­yor­lar. ‘Ne çek­tin be’ diye baş­la­yıp, sonun­da ‘ne yapa­can tabii mec­bu­ur’ der­ken son hece­yi biraz uza­tıp kıvır­mak gere­ki­yor. İns­anl­ar­ın konuş­ma­la­rı­nı bıra­kın, onun rep­lik­le­ri poli­ti­ka­ya bile gir­miş. Muha­le­fet par­ti­si, ikti­da­ra söy­le­mek iste­dik­le­ri­ni Vas­fi­ye Tey­ze­’­nin ağzın­dan söy­le­yen pan­kart açı­yor miting meydanında.

Elbi­se­le­ri, saçı, koca­man çer­çe­ve­li göz­lü­ğüy­le 80’lerden kal­mış bu tey­ze­miz. Elin­den hiç düş­me­yen tığ işi, bir aya­ğı­nı uza­ta­rak otur­ma­sı, koyu renk çorap­la­rı ve beyaz ter­lik­le­riy­le tam bir eski usul ora­dan ora­ya laf taşı­yan bir tey­ze. Sade dedi­ko­du­cu olsa gene iyi, aynı zaman­da fesat.. Her­ke­sin başı­na gel­miş, bah­se­dil­me­si pek hoş olma­ya­cak durum­la­rı mari­fet­miş gibi orta­ya çıka­ran, bun­dan haz duyan, hat­ta biraz da abar­ta­rak oldu­ğun­dan daha kötü gös­ter­me­siy­le ünlü Vas­fi­ye Tey­ze. Hani biraz­cık ‘ne oldum’ hava­sı­na gir­miş olan­la­rı anın­da yere indir­me­si­ni çok iyi bili­yor. Bu tav­rı Zin­cir­li­ku­yu Mezar­lı­ğı­nın giri­şin­de yazan ‘Her Can­lı Ölü­mü Tada­cak­tır’ yazı­sı gibi. Hatır­lat­tı­ğı­nız için teşek­kür ede­riz, biz tam emin değil­dik. Tabii Vas­fi­ye Tey­ze böy­le sert söy­le­mi­yor, onun ver­si­yo­nu şöy­le; ‘Ölü­cen demi­yo­rum evla­dım, yaşa­ya­can da nolu­cak?’ Bunu da o kadar yumu­şak söy­lü­yor ki, hemen bir tep­ki ver­mek zor. Arka­sın­dan da ekli­yor; ‘iyi­ni­ye­tim­den böy­le diyorum.’

Vas­fi­ye Tey­ze­’­nin, Dil­ber Hala­’­nın ve diğer­le­ri­nin bu kadar popü­ler olma­sı­nın nede­ni haya­tın için­den alın­mış ger­çek karak­ter­ler olma­la­rı. Her­yer­de rast­la­na­bi­lecek tip­ler, her­ke­sin muhak­kak böy­le bir tan­dı­ğı vardır.

Yıl­lar önce­sin­den Vas­fi­ye Tey­ze’ lik bir durum: Sony Walk­ma­n­’ın yeni çık­tı­ğı zaman­lar. Büyü­ka­da­’­da­yız, akşa­müs­tü, çocuk­lar, genç­ler iske­le mey­da­nı­na inmiş­ler, ola­ğan piya­sa­la­rı­nı yapı­yor­lar, vapur­dan çıka­cak baba­la­rı­nı bek­li­yor­lar. Çocu­ğun hir tane­si elin­de­ki Walk­ma­n­’­le hava atı­yor. Arka­da­şı alt­ta kalır­mı ‘aa ben de alı­cam bun­dan bir tane’ diyor. Çocuk ‘siya­se­ten doğ­ru’ olma­ya hiiç zah­met etme­den yapış­tı­rı­yor; ‘ala­can ama nasıl ala­can?’. Hak­lı, biri­nin yurt­dı­şın­dan getir­me­si gere­ki­yor, üste­lik de paha­lı. Ne de olsa o zaman­lar şim­di­ki gibi bütün tüke­tim oyun­cak­la­rı­nın gözü­mü­ze sokul­du­ğu zaman­lar değil.

Vas­fi­ye Teyze

İnt­ern­ette Vas­fi­ye Tey­ze fel­se­fe­si­ne uyar­lan­mış epey yazı var. Onlar­dan biri şöy­le diyor: “Kari­yer yapa­cam diye ne çek­tin be kızım! Yaşıt­la­rın evlen­di iki çocuk yap­tı. Üçün­cü­sü yol­da. Sen hala üni­ver­si­te kapı­la­rı­nı tır­ma­lı­yo­sun be çocu­ğum. Çoluk çocu­ğun ara­sın­da yaş­lan­dın git­tin. Yazı­ı­ık. Hayır oku­muş kadı­nı da iste­mez­ler bili­yon mu. Kitap­lar ara­sın­da kay­bo­lup git­tin iki yumur­ta kır­ma­yı bil­mez­sin be evla­dım. Han­gi ena­yi alsın seni.” Tamam, Vas­fi­ye Tey­ze her­şe­ye nega­tif bakı­yor ama şu söy­le­dik­le­rin­de bir yaşam öze­ti, ola­yı geniş pers­pek­ti­fe oturt­ma yok diyebilirmisiniz?

Ya da Kana­da­’­ya uyar­la­ya­lım aynı fel­se­fe­yi, siz­ce şöy­le bir­şey der­miy­di Vas­fi­ye Tey­ze: “Ne çek­tin be çocu­ğum Kana­da­’­ya gide­cem diye! Hayır git­tin de ne oldu. Geri­de bırak­tı­ğın arka­daş­la­rın kos­ko­ca si-i‑o oldu­lar, son­ra da 45’inde emek­li oldu­lar, sen hala sabah akşam çalış dur. Ee çalı­şı­can tabii napı­can, mecbuur..”

Siz­ce Kana­da hak­kın­da baş­ka neler söy­le­ye­bi­lir­di Vas­fi­ye Tey­ze, han­gi konu­la­rı deği­şik bir pers­pek­ti­fe otur­tur­du? Öne­ri­le­ri­ni­zi lüt­fen bu yazı­ya yorum ola­rak gön­de­rin. Küçük bir jüri ile değer­len­dir­me yapa­ca­ğız ve en iyi­le­ri­ni bu köşe­ye ek ola­rak yayın­la­ya­ca­ğız. Yorum­la­rı­nı­zı bek­li­yo­ruz. Sağ­lık­la kalın..